Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Πάσιβ Αγκρέσιβ Μέρος 1ον


Παθητική επιθετικότητα.

ΠΕ : Όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον έμμεσο και, πολλές φορές, ύπουλο τρόπο με τον οποίο ένα άτομο αντιδρά με επειδή δε μπορεί να εκφράσει ευθέως τα συναισθήματά του.
Συνήθως αυτή η συμπεριφορά πηγάζει από την παιδική ηλικία και από περιπτώσεις όπου το παιδί δεν είχε τη δυνατότητα να εκφράσει αυτό που πραγματικά νιώθει, φοβούμενο τις αντιδράσεις του περίγυρού του. Υιοθετεί λοιπόν μια συγκεκαλυμένη συμπεριφορά που δε μπορεί να θεωρηθεί επίθεση αλλά προκαλεί εν τούτοις σύγχυση και εκνευρισμό στο “θύμα” του.

Όπως καταλάβατε, μιλάμε για διαστροφάρα.

Ένα τυπικό παράδειγμα είναι η κλασική, σπαρακτική αλλά χαμηλόφωνη ατάκα της μαμάς "Βγείτε εσείς παιδιά μου, περάστε εσείς καλά κι αφήστε με εμένα εδώ, μονάχη". Στην ουσία σου λέει «ρε κωλόπαιδο, τόσο γραμμένη την έχεις πια τη μάνα σου;».

Ένα άλλο είναι ο επίσης κλασικός διάλογος "Τι έχεις;", "Τίποτα" που συναντάται συχνά σε ζευγάρια. Εκείνη τη στιγμή το «τίποτα» δε σημαίνει παρά: «τόλμα να κάνεις τον αδιάφορο και την π….σες».

Κι επειδή, όπως προείπα, πρόκειται για πρώτης τάξεως διαστροφή, πού αλλού θα έβρισκε πλήρη εφαρμογή; Άαα γειά σου.

Στο ταμείο λοιπόν όπως και σε κάθε περιβάλλον εξυπηρέτησης πελατών, οι εντάσεις και οι διαφωνίες μεταξύ πελατών και υπαλλήλων είναι συχνό φαινόμενο και απαιτούν έξυπνη μεταχείριση.  Έλα όμως που τα πράγματα εδώ δεν είναι εύκολα για τον υπάλληλο. Δε μπορείς να απαντήσεις στον πελάτη όπως θα 'πρεπε γιατί ανά πάσα στιγμή, έχει δεν έχει δίκιο (μαντέψτε με τι αναλογία), μπορεί να σου κάνει αναφορά και να σε ακολουθεί για πάντα.
Οπότε το μόνο που σου μένει είναι να πας μέσα στην τουαλέτα και να ξεστομίσεις τα γαμωσταυρίδια σου άνετα, να κάνεις ένα τσιγάρο να χαλαρώσεις, να πας σπίτι και να παίζεις μποξ με το μαξιλάρι σου όλο το βράδυ ή να κάνεις άγριο, μεσημεριάτικο σεξ στη γυναίκα σου χωρίς να της δώσεις περαιτέρω εξηγήσεις (οκ αυτό παλεύεται αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας).
Τι άλλο μπορείς να κάνεις λοιπόν όταν σου τη σπάνε κι απλά δε μπορείς να είσαι ο εαυτός σου; Σωστά. Παθητική επιθετικότητα to death!



Παράδειγμα 1:

Σκάει ο κλασικός τύπος μεταξύ 35- 60, πρώην οικοδόμος/ντελιβεράς/γκαρσόνι και νυν «επιχειρηματίας», τα χρέη του οποίου ανταγωνίζονται εκείνα ενός μικρού δήμου της ελληνικής επικράτειας. Σου φέρνει –εννοείται πάντα μετά τις 2.24- την κλασική αρμαθιά με λογιών-λογιών «χαρτονομίσματα», ανακατεμένα, τσαλακωμένα κι ιδρωμένα, σαν χρωματιστά κωλόχαρτα. Τα μετράς και κλασικά είναι λιγότερα από αυτά που σου έχει πει αρχικά να καταθέσεις, άσε που η μηχανή καταμέτρησης απ’ το πολύ μάσημα έβγαλε μήνυμα RU SERIOUS?. Το πρόγραμμά μας συνεχίζεται με ακάλυπτες επιταγές, ένα κάρο ληξιπρόθεσμα και ό, τι άλλη κωλοσυναλλαγή υπάρχει διαθέσιμη. Του λες με ευγενικό και εύσχημο τρόπο ότι είναι εντελώς για τον πούτσο και αυτός και η επιχείρησή του κι αυτός σε κοιτάει λες και του είπες ότι είναι εντελώς για τον πούτσο και αυτός και η επιχείρησή του.            

 Αντιμετώπιση: Α, όλα κι όλα, τις πρώτες δυο τρεις φορές θα τη φας. Μάλιστα, ο τυπάς θα αποκτήσει σταδιακά το υφάκι “youre my bitch” κάθε φορά που θα σε πετυχαίνει. Εδώ είναι που θα εξαντλήσεις και τα 100 μιλιγκράμ «εξουσίας» που έχεις σαν υπάλληλος και μάλιστα όσο πιο καταχρηστικά μπορείς. Με το που τον δεις ή τον μυρίσεις –έχει μια χαρακτηριστική μυρωδιά- ετοιμάζεσαι: Πλησιάζει, σε κοιτάει και, πάνω που ο εγκέφαλος έχει δώσει εντολή για να φορέσει το γνωστό αυτάρεσκο υφάκι, σηκώνεσαι, σκας ένα κωλοπαιδίστικο μειδίαμα και φεύγεις για «διάλειμμα», αφήνοντάς τον στα κρύα του λουτρού (το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει να επισκεφτεί αρκετό διάστημα). Έρευνες όμως έχουν αποδείξει ότι αυτή η πρακτική μπορεί να γίνει ακόμα πιο σπαστική αν, την ώρα που σηκωθείς, τεντωθείς κιόλας. Επιστρέφεις στις 2.29 ακριβώς και, εκεί που είναι έτοιμος να εκραγεί, του πετάς με νάζι «μα, τι ώρα είναι αυτή που έρχεστε;».



Παράδειγμα 2:

Είναι 2.29 και η μέρα ήταν  κάτι παραπάνω από χαλαρή. Εκεί όμως που ετοιμάζεσαι να κλείσεις, σκάει μύτη το κλασικό αρχίδι που ξέρει, λέει, τον διευθυντή -αν κ ο ίδιος ο διευθυντής παίρνει όρκο ότι δεν τον έχει ξαναδεί στη ζωή του- και επιμένει να εξυπηρετηθεί. Έχει μάλιστα φορέσει στη μάπα του κι εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο της αυτοπεποίθησης, σίγουρος ότι θα εξυπηρετηθεί ό, τι και να γίνει.

Αντιμετώπιση: "Αυτή την ανάληψη θα τη θυμάσαι, φιλαράκι", σκέφτεσαι από μέσα σου. Ο τυπάς έκανε τη μαλακία να σκάσει μύτη αμέσως μετά τον προηγούμενο, οπότε μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Σου λέει το ποσό ανάληψης, το γράφεις, κάνεις τη συναλλαγή και βγάζεις με χάρη από το ταμείο σου όλα τα γλιτσιασμένα χαρτονομίσματα που σου άφησε προίκα ο προηγούμενος. Ο μάγκας τα χάνει για λίγο αλλά κουμάντο εκείνη τη δύσκολη ώρα κάνεις εσύ. «Μόνο αυτά έχουμε», του λες έτοιμος να σκάσεις στα γέλια και, κλασικά, «λυπάμαι».




Παράδειγμα 3:
Το επόμενο κλασικό παράδειγμα Ελληνάρα μου σπάει τόσο πολύ τα νεύρα που μου έρχεται να στείλω στη Μέρκελ ευχαριστήρια επιστολή για το στραπ ον που μας φοράει σαν έθνος τα τελευταία χρόνια. Θα μου πεις, χαλιέσαι για μικρολεπτομέρειες; Ε, και μια καρφίτσα μικρολεπτομέρεια είναι αλλά αν σου μπει στο μάτι αλλάζεις γνώμη αρκετά γρήγορα.           
  
Χτυπάς νουμεράκι και σκάει πελάτης.
-Καλημέρα σας.
-Χίλια ευρώ.
-Ναι, καλημέρα σας είπα.
-Χίλια ευρώ ανάληψη.
-Καλά τόσο κάφρος είσαι; Σου είπα καλημέρα, πες μου κι εσύ «καλημέρα»!
-Χίλια ευρώ.
            -Μα, δεν είναι κάτι, μια λεξούλα είναι, ΠΕΣ ΤΗ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!
            -Χίλια ευρώ.
            -Γαμιέσαι.
             -Και κάνε μου και μια ενημέρωση.
          
      ‘Ντάξει, ο διάλογος δεν ισχύει αλλά το νόημα το πιάσατε. Ο τύπος προτιμά να γυρίσουμε όχι στη δραχμή αλλά και στο φοίνικα άμα λάχει παρά να σου πει έστω και «‘μέρα». Μερικοί μάλιστα δεν καταδέχονται να ανοίξουν το στόμα τους ούτε καν για να σου πουν τι θέλουν και νομίζεις ότι ήρθε να κάνει ανάληψη η Λάσι. Μέχρι και το ποσό με γρυλίσματα το λένε. Όπως και να ‘χει, θεωρώ απαράδεκτο να λες καλημέρα σε κάποιον και να μη σου απαντάει, λες και του ‘κανες τίποτα. Όσα βάσανα και να έχεις, ό, τι κι αν σου έχει συμβεί, αν δε μπορείς να φερθείς με την υποτυπώδη ευγένεια, τότε δε σου αξίζουν κι όσα καλά ενδεχομένως σου τύχουν.

Αντιμετώπιση: Στην πρώτη κρυάδα, ξεκινάς τη συναλλαγή αμίλητος και αφόρητα cool. Σε λίγο και χωρίς να έχει αντιληφθεί ο τύπος ότι τσατίστηκες, θα σε ρωτήσει κλασικά κάτι για το λογαριασμό, για το υπόλοιπο του δανείου, κάτι άσχετο τέλος πάντων. Εσύ συνεχίζεις αμίλητος. Εκείνος επιμένει, σε ξαναρωτάει αλλά εσύ στον κόσμο σου. «Ρε, θα μου πεις καμιά ώρα;», τίποτα εσύ. Του  δίνεις την απόδειξη, τα ρέστα κι εκεί που έχει πάρει το ύφος του ντερεκιού με τις αλυσίδες από τους 300 (του μοιάζει κιόλας) και σου κάνει την ίδια ερώτηση για τέταρτη φορά κατακόκκινος, του μουρμουρίζεις: «Με ρωτήσατε κάτι;»

Παράδειγμα 4:

Έχεις αναλάβει το ταμείο εμπόρων. Αυτό το πουστόποστο που νομίζεις ότι είναι πιο χαλαρό από το κανονικό ταμείο αλλά στην πραγματικότητα είναι χειρότερο κι από επίσκεψη στο Σαπωνοποιείο "Άουσβιτς". Εκεί που κάθεσαι αραχτός και ξύνεις ό, τι τέλος πάντων σε ξύνει, σκάνε μέσα πέντε μεγαλέμποροι που όλοι διατείνονται ότι είναι γαμώ τους πελάτες και δεν καταδέχονται με τίποτα να μπούνε στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλο.
Τι κάνουν λοιπόν αυτοί οι πρωτεργάτες του αριστοκρατικού σαβουάρ βιβρ; Κάθονται όοολοι μαζί από πάνω σου, κόβοντάς σου τον αέρα από κάθε πιθανή δίοδο. Αρχίζουν όλοι μαζί συνομωτικά να σε κοιτάζουν επίμονα, να χτυπούν νευρικά τα χέρια τους στο γκισέ, να ξεροβήχουν με "νόημα", να σιγομουρμουρίζουν κάτι προσβλητικό για την Παναγία σου, πιστεύοντας ότι έτσι θα βιαστείς περισσότερο. Μα καλά, τόσο μαλάκας φαίνεσαι;

Αντιμετώπιση: Παίρνεις βαθιά αναπνοή, χαλαρώνεις, αυτοσυγκεντρώνεσαι. Αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις, χέστη υπαλληλάκο, απαιτεί απίστευτη δύναμη και προετοιμασία. Φαντάζεσαι ότι γύρω σου δεν υπάρχει κανείς, είσαι στην κορυφή ενός απόκρημνου βουνού. Συνεχίζεις τις συναλλαγές με τον πιο αργό, εκνευριστικό και βασανιστικό τρόπο, σαν ασκήσεις κουνγκ φου με μουσική υπόκρουση γιαπωνέζικο φλάουτο.
Ελέγχεις μέχρι και το παραμικρό στοιχείο της συναλλαγής και κοιτάς ένα-ένα τα πενηντάευρα στο φως "μην είναι κανένα πλαστό". Αν σε ρωτήσουν κάτι, πριν μιλήσεις, δαγκώνεις πρώτα λίγο κουλούρι και μετά μιλάς δυνατά, ψεκάζοντας σουσάμι και σάλια προς κάθε …ενδιαφερόμενο.
Σε λίγο η ασφυκτική εντροπία που έχει κατακλύσει το ταμείο αρχίζει και περικυκλώνει τους "μεγαλέμπορους" που την προκάλεσαν κι έτσι ένας-ένας την κάνουν τσατισμένοι κι έτοιμοι να σκάσουν. Την άλλη φορά που θα έρθουν, ίσως σκεφτούν να φερθούν λίγο πιο κόσμια.

                                                                                                                               (Συνεχίζεται...)



13 σχόλια:

Unknown είπε...

Έχεις εντρυφήσει βλέπω!!Βασικά το πάσιβ-αγκρέσιβ είναι το μοναδικό αποτελεσματικό όπλο κάθε επαγγελματία που έχει να χειριστεί "ευγενικά" πολύ κόσμο!!!Είναι μια άμυνα που ανπτύσσεται πολύ φυσιολογικά και πάντα με γνώμονα το χέσιμο μη χάσεις τη δουλειά σου και απαιτεί εξαιρετική ψυχραιμία και νοημοσύνη!!!Εξαίρετη ανάρτηση!

Uri Teller είπε...

Allo pes mou emena, giati kathe fora pou paw na grapsw sto blog sou me petaei eksw? Mou leei kati k kala oti den mou epitrepetai na grapsw sto blog sou! Dokimasa polles fores!! WTF???

Unknown είπε...

ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ...ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΟΎΤΣΟ;;;Οι δικές σου αναρτήσεις φαίνονται σε ενημέρωση κανονικότατα στο μπλογκ μου....κάτσε να το κοιτάξω ρε φίλε

Unknown είπε...

Δεν φαίνεται τίποτα λάθος,δεν έχω μπλοκάρει κανέναν και δεν έχω βάλει κανένα φραγμό στα σχόλια...για τσέκαρε ρε κι εσύ τις ρυθμίσεις του λογαριασμού σου στον blogger

Perinio είπε...

Το θεωρώ παράλογο και ανώμαλο στους ανθρώπους να μην είναι ευγενικοί στις καθημερινές δραστηριότητες τους. Οι περιπτώσεις που αναφέρεις όντως ισχύουν και οι λύσεις που προτείνεις φαντάζουν μοναδικές για την αντιμετώπιση τους. Δυστυχώς.
Από την άλλη βέβαια στις τράπεζες έχω πετύχει τους πιο αντικοινωνικούς αντιπαθέστατους και αγενείς υπαλλήλους. Το ότι λες εσύ καλημέρα πρώτος μου φαίνεται απίστευτο !
Για πάρε μια μετάθεση προς Κόρινθο ρε αδερφέ να μεταφέρω όλες μου τις κινήσεις σε εσένα. Είναι λόγος για να το κάνω. Ορκίζομαι.

Uri Teller είπε...

Φιλε Περινιο μπορει να εστιαζω κυριως στη συμπεριφορα των πελατων αλλα αυτο δε σημαινει οτι οι υπαλληλοι ειναι παντα ενταξει. Μαλιστα εχει τυχει να θελω να κοπανησω συναδελφο μου για τον τροπο που μιλουσε σε πελατη. Παιζει πολυ το υπερανω υφακι και μαλιστα χωρις λογο, λες κ ειμαστε γιατροι ή δικηγόροι. Απλα εγω μιλαω οπως γουσταρω να μου μιλανε και ως πελατης και ως υπαλληλος. Σπανια θα χωθω σε υπαλληλο οσο κ αν με εχει τσατισει. Εγω θα ελεγα να κανεις internet banking και να σωθεις απο μας μια και καλη!

Μαρία.... είπε...

Σίγουρα υπάρχουν όλες οι κατηγορίες πελατών και υπαλλήλων. Προσωπικά, επειδή έτυχε να δουλέψω ταμίας σε νετ καφέ, μου την έδιναν απίστευτα όσοι δεν χαιρετούσαν. Άλλοι συνάδελφοι δεν έκαναν τίποτα μέχρι να τους πουν καλήμερα/καλησπέρα/ένα γεια τελοσπάντων.. Και καλά έκαναν. Επίσης το "κάνε γρήγορα γιατι βιάζομαι" μπορούσε να εκνευρίσει τον πιο ήρεμο άνθρωπο. Η αντίδραση ήταν πάντα η ίδια.. Έπαιρνα τον χρόνο μου, έκανα όσο πιο αργά μπορούσα, μέχρι που έβαλαν μυαλό και χαλάρωσαν λίγο. Βέβαια είχα να κάνω με θαμώνες κι έτσι τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα.
Τώρα σε τράπεζες, πάντα είμαι ευγενική. Πάντα. Αν δεν το πάρεις χαλαρά από την αρχή, είναι το μόνο εύκολο να εκνευριστείς. Γι' αυτό αν δω πχ πολύ κόσμο, δεν κάθομαι να σιχτιρίζω τους πάντες και τα πάντα, αλλά παίρνω νουμεράκι και κάνω μια βόλτα στην αγορά πχ να περάσει η ώρα. Στην τελική δεν φταίει ο υπάλληλος της τράπεζας αν έχει πολύ κόσμο... Αν ήταν στο χέρι μου δεν θα άνοιγα ποτέ λογαριασμό στην Εθνική, αλλά δυστυχώς εκεί μόνο μπορεί να μπει το ταμείο ανεργίας... Σαν πελάτης εκνευρίζομαι που υπάρχουν ζώα υπάλληλοι που δεν μπορούν να απαντήσουν σε μια καλημέρα, αλλά καταλαβαίνω κιόλας ότι μέχρι την ώρα που θα πάω έχουν αντιμετωπίσει πολλά ζώα από την απέναντι μεριά... Τι να πώ... Περιμένω το δεύτερο μέρος.. Καλές γιορτές να έχουμε!

Μαρία.... είπε...

Α, και όσο για το internet banking, συμφωνώ απόλυτα. Σήμερα παρέλαβα και το password και είμαι ευτυχισμένη! Δυστυχώς όμως οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν να μάθουν τώρα να χρησιμοποιούν υπολογιστή και κάρτα ανάληψης... Και υπάρχουν κι άλλοι που φοβούνται να κάνουν συναλλαγές μέσω ίντερνετ με αυτά που ακούν από την τηλεόραση....

Uri Teller είπε...

Κάποτε είπα καλημέρα σε έναν πελάτη και εκείνος, αστειευόμενος, μου είπε: "Καλημέρα; Μας τρομάζετε!!"
Η ευγένεια απορροφά τους κραδασμούς αφού δε μπορείς να φερθείς άσχημα σε κάποιον όταν σου μιλά όμορφα. Εξαιρούνται τα ζώα βέβαια. Πάντως είχα βγάλει πάρα πολλά tips εξαιτίας συναδέλφου που σκυλόβριζε τους συνταξιούχους και εκείνοι έρχονταν μετά σε μένα επειδή μιλούσα κάπως πιο κόσμια και για να του τη σπάσουν μου άφηναν πουρμπουάρ!

Μαρία.... είπε...

Αχαχαχαχαχα! Ωραίοι οι συνταξιούχοι! Όχι, θα κάτσουν να σκάσουν. Εσύ μετά αντιμετώπισες πρόβλημα με τον συνάδελφο;;; Έτσι από περιέργεια!

Uri Teller είπε...

Οχι, ισα ισα ειπα να του δωσω κ ποσοστα! Α, οσο για το κανε γρηγορα γτ βιαζομαι που λες παραπανω, οντως η σωστη αντιμετωπιση ειναι να πας πιο αργα. Εντελως passive aggressive!

Μαρία.... είπε...

Η μόνη περίπτωση να κάνω όντως πιο γρήγορα, είναι στην τουριστική δουλειά. Αν φεύγει το λεωφορείο τους για Ρωσία και καίγονται να το προλάβουν! Τώρα θα μου πεις γιατί περιμένουν μέχρι τελευταία στιγμή για να ψωνίσουν... Ε, τουρίστες είναι, όποτε θέλουν αποφασίζουν να μας δώσουν τα λεφτά τους!
Διαφορετικά πάω όσο πιο αργά μπορώ. Στην αρχή κατάφερναν να με αγχώσουν, αλλά μετά από ξέχεσμα αφεντικού και συναδέλφων, άρχισα να πάω όσο πιο αργά μπορώ!!!!

Unknown είπε...

Φίλε σήμερα ήταν η σειρά σου στο αφιέρωμα.Με πολλή αγάπη!!!

http://ocelebritis.blogspot.com/2012/01/8.html