Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Να περάσει το επόμενο νούμερο!!

      Τη συγκεκριμένη ατάκα την είπε τις προάλλες ένας ταμίας άθελά του ενώ ήθελε να πει «να περάσει ο πελάτης με  το επόμενο νούμερο». Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις βέβαια, έχει δίκιο. Γιατί ο πελάτης που είχε το προηγούμενο νούμερο ενώ ήρθε ο ίδιος καθυστερημένος, φωνάζει για ξεκάρφωμα ότι ο ταμίας φταίει που πατάει τα νούμερα γρήγορα. Πριν από λίγο βέβαια, φώναζε από κάτω «πιο γρήγορα ρεεεε!!!». Κι επειδή η έκδοση άδειας οπλοφορίας είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, ο ταμίας κάνει την πάπια και συνεχίζει.
Εδώ που τα λέμε, το θέμα με τον αριθμό προτεραιότητας και τη σειρά παραείναι εύκολο για να δημιουργεί τόση φασαρία. Αρκεί απλά να βγάλεις το χαρτάκι, να δεις τον αριθμό που γράφει επάνω και να περιμένεις να έρθει η σειρά σου. 





       Κι όμως, οι μισοί ξεχνιούνται, άλλοι δεν το κοιτάνε καν και απλά έρχονται όταν θεωρήσουν ότι περίμεναν αρκετά και άλλοι πηγαίνουν στον ταμία που φαίνεται ότι γάμησε το προηγούμενο βράδυ άρα θα ‘χει κέφια (true story). Το πρόβλημα όμως δε σταματάει εκεί. Ο διπλανός ταμίας που δεν έχει αντιληφθεί τι έγινε, συνεχίζει τις συναλλαγές με αποτέλεσμα ο πελάτης που δεν έχει εξυπηρετηθεί να τσατιστεί και να χωθεί μπροστά με το ζόρι και ο άλλος πελάτης που μόλις ήρθε πρέπει να περιμένει και ούτω καθεξής. Αυτό το γαϊτανάκι μπορεί να διαρκέσει κάνα μισάωρο και στάνταρ κάποια στιγμή θα βγουν μαχαίρια. 
     Βέβαια εδώ δεν αναφέρουμε καν αυτούς που έρχονται στην πουστιά όταν βλέπουν ότι δεν πλησιάζει κανένας στο ταμείο. Αν εκεί δεν το πάρεις πρέφα γρήγορα να τον διώξεις, θα εμφανιστεί από το πουθενά μια ιερόδουλη ακουμπισμένη σε ένα μεταλλικό κιγκλίδωμα. Κοινώς, θα γίνει της πουτάνας το κάγκελο. 
     Για να μην πω για τα πιτσιρίκια που παίζουν με το μηχάνημα και βγάζουν εκατό χαρτάκια οπότε εσύ μετά χτυπάς μια ώρα κι ακούγεται λες και υπάρχει ασθενοφόρο στην αίθουσα. Βάλε στη λίστα παππούδες με καταρράκτη, douchebags που θεωρούν ότι διακόσια ευρώ στο βιβλιάριο τους κάνουν "σημαντικούς πελάτες" και γιαγιάδες που έχουν αδυναμία σε ένα συγκεκριμένο ταμία (τον ανύπαντρο, για τη εγγονή τους) και έχεις μια πρόχειρη εικόνα. 
    Κι όλα αυτά για ένα χαρτάκι που δε φτάνει ούτε για να σκουπίσει τον κώλο του ο αρουραίος του καταστήματος. 
   Έτσι, θέλοντας να σταματήσω αυτή την παράνοια, σκέφτηκα, σήμερα που δεν είχαμε δουλειά, κάποιες πιθανές λύσεις. Χήαρ γιου γκόου:


- Ουρές. 

      Όπως τα παλιά τα χρόνια. Κατ’ αρχήν όταν στέκεσαι όρθιος δε μπορείς να πιάσεις τη φλυαρία με τις ώρες οπότε θα έχουμε ησυχία. Επίσης, οι ταμίες θα κάνουν πιο γρήγορα αναγκαστικά και δε θα κωλοβαράνε μεταξύ των συναλλαγών. 


- Ραντεβού.

    Τι γελάτε ρε; Όπως το γιατρό. Εννοείται δε μιλάμε για αυτούς που έχουν συντάξεις, πληρωμή φόρων κλπ. Αλλά κάποιοι πελάτες που έχουν ΑΥΣΤΗΡΑ τραπεζικές συναλλαγές και μάλιστα σημαντικές, όπως κάλυψη επιταγών, καταθέσεις μεγάλων ποσών κλπ θα έρχονται μια συγκεκριμένη ώρα και θα εξυπηρετούνται κατευθείαν, εφόσον το έχουν κανονίσει. Για να μη γίνει και χούι, βάζουμε και μια μικρή προμήθεια. Αλλιώς, να τους πούμε καθαρά ότι δεν τους γουστάρουμε να πάνε κι αυτοί αλλού. 


- Κουπόνι «διαρκείας»

     Πρόκειται για αστειάκι που λέμε σε κάποιους συναλλασσόμενους που έρχονται στην τράπεζα ίσαμε τρεις φορές τη μέρα και τους έχουμε θάρρος. Σκεφτείτε το όμως πριν πείτε πάλι ότι το ‘χω κάψει τελείως. Υπάλληλοι επιχειρήσεων, λογιστές, εκπρόσωποι εταιρειών, έρχονται και περιμένουν τρεις ώρες κάθε μέρα για δυο συναλλαγές. Βγάζουμε ένα τέτοιο κουπόνι διάρκειας ενός μήνα (το πουλάμε κιόλας άμα λάχει, να καλύψουμε και το «κούρεμα» των ομολόγων) και έρχονται όποτε θέλουν χωρίς να μας τρώνε στη μάπα όλη μέρα.


- Κλήρωση

    Μην το γελάτε καθόλου. Θα παίρνουν χαρτάκια όλοι, θα βάζει η κοπέλα της πρακτικής τα αντίστοιχα νούμερα σε μια γυάλα κι όποτε τελειώνει μια συναλλαγή θα τραβάμε κλήρο για το ποιος θα εξυπηρετηθεί. Έτσι θα περνάνε ευχάριστα και δημιουργικά οι ώρες που πρέπει να παραμείνει κάποιος στην τράπεζα. 
      
       Χαχα, ναι, ο Γιούρι κάνει χιούμορ, λολ. Τώρα που η διοίκηση απειλεί να μας κόψει δύο μισθούς στην ψύχρα, η πεποίθηση ότι θα δουλεύουμε όπως και πριν είναι τουλάχιστον αστεία. Αν στα κανονικά μου έβγαζα 220 παραστατικά τη μέρα για πλάκα, τώρα που δε θα πληρώνομαι θα βγάζω, χμ περίπου 120. Τη βδομάδα. Κλήρωση; Μη σου πω θα βάλω τους παππούδες να παίξουν και μπίγκο…





  <--- Πωλείται...

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Πάσιβ Αγκρέσιβ Μέρος 2ον


Η επική συνέχεια ενός επικού άρθρου. 


Παράδειγμα 5:

Είσαι καινούριος στο κατάστημα κι αυτό φαίνεται. Έχεις αυτό το αφόρητα σέξυ  βλέμμα του φοβισμένου κατοικίδιου που ψάχνει λίγη στοργή μέσα στην απρόσωπη ρουτίνα του καταστήματος. Και ενώ ο προϊστάμενός σου σού έχει αναθέσει πέντε συγκεκριμένες δουλειές και αρχίζεις να γίνεσαι και πολύ γαμάω, για κάποιο λόγο όποιος περνάει από το γραφείο σου σού πετάει και από μια στίβα χαρτιά με το καλημέρα σας. Μάλιστα μερικοί παίρνεις όρκο ότι δεν είναι καν υπάλληλοι του δικού σου καταστήματος ή και της τράπεζας ακόμα, απλά έπεσε γραμμή ότι υπάρχει μαλάκας στη γειτονιά κι έρχονται όλοι για φωτοτυπίες, φαξ, μασάζ στον αυχένα και συμβουλές αστρολογίας.
Αντιμετώπιση: Μπορεί λόγω απειρίας να φαίνεσαι λίγο στόκος αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν είσαι. Όταν σου δίνουν τη δουλειά, χαμογελάς, την αφήνεις πάνω στο γραφείο και συνεχίζεις να κάνεις αυτά που σου έχει αναθέσει ο προϊστάμενός σου. 
      
Μάλιστα, διαβεβαιώνεις το «θύμα» σου ότι θα κάνεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. 

Αυτό που δεν του λες φυσικά είναι ότι στην πραγματικότητα θα τα κάνεις όσο πιο πουτάνα γίνεται. 

Μια λάθος άθροιση, δυο τρεις χαμένες φωτοτυπίες, ένας απαράδεκτος γραφικός χαρακτήρας είναι αρκετά για να δημιουργήσουν το χάος σε μια τόσο ψυχαναγκαστική δουλειά. Σε λίγο καιρό θα ξεχάσουν ότι υπάρχεις κιόλας. 
Προσοχή όμως γιατί άλλο να μη γουστάρεις να σε φορτώνουνε κι άλλο να μη γουστάρεις να δουλέψεις. Οι ισορροπίες είναι λεπτές αλλά το ξύλο που θα φας όχι και τόσο…



Παράδειγμα Νο 6

Χτυπάς νουμεράκι και σκάει πελάτης. Ζητάς ταυτότητα. 
Τρεις οι πιθανές επιλογές:

-Τη βγάζει και στη δίνει αμέσως.

-Σε κοιτάει με ένα προσβεβλημένο βλέμμα, σαν να ήταν ο George Clooney κι έφαγε χυλόπιτα, τη βγάζει και τη χτυπάει στο γκισέ. 

-Βρίσκει ένα σωρό δικαιολογίες για να μη στη δώσει. Μια λέει ότι την έχασε, μια ότι «καλά, τι τη χρειάζεστε;», μια ότι χάθηκε ως δια μαγείας απ την τσάντα κι άλλα τέτοια χαριτωμένα.  
Το θέμα είναι ένα: 
Ο τύπος ή έχει χάσει την ταυτότητα παλιότερα και τώρα την προσέχει σα μονάκριβο παιδί που πάσχει μάλιστα από ανίατη ασθένεια ή απλά είναι ψυχαναγκαστικός και τη θέλει να αστράφτει. Τη φυλάει μάλιστα σε ειδική δερμάτινη θήκη με διπλή ζελατίνα, τόσο καλά σφηνωμένη που δε μπορεί να τη βγάλει ούτε ο βασιλιάς Αρθούρος. 

Αντιμετώπιση: Παίρνεις με στυλ την ταυτότητα και πριν προλάβεις να την αφήσεις στο γραφείο φταρνίζεσαι πάνω της και τη σκουπίζεις πάνω στο πουκάμισό σου. Του λες ότι πρέπει να τη βγάλεις φωτοτυπία κι ότι επιστρέφεις σε λίγο αλλά με το που σηκωθείς «πέφτει» στην καρέκλα και καθίζεις τον κώλο σου πάνω της. 
     Αφού την έχεις βγάλει φωτοτυπία και μάλιστα θεοσκότεινα, να φαίνεται σαν ανιψιός του Morgan Freeman, επιστρέφεις στο γραφείο σου και πριν του τη δώσεις σου «πέφτει» στο πάτωμα και την πατάς «κατά λάθος». Πάνω που ο τύπος αρχίζει να χτυπάει τη μύτη του για να μην πάθει εγκεφαλικό, του την επιστρέφεις χαμογελαστός. 

Τι έπαθε η ταυτότητα με όλη αυτή τη διαδικασία; 

ΤΙΠΟΤΑ!! Κι αυτό γιατί είναι φτιαγμένη για να τη χρησιμοποιείς για χρόνια! Επίσης, ποιος στόκος μπορεί να πιστεύει ότι πετάμε τις ταυτότητες στον κάδο αν τις ξεχάσουν οι πελάτες στο ταμείο; 


(Φοβάμαι πως) θ' ακολουθήσουν κι άλλα...